.~Dawno temu w gimnazjum...~.

Krótko  i zwięźle o nas. Jesteśmy dziwną i twórczą klasą. Każdy w szkole nas zna ,ale nie zawsze jest to pozytywna opinia. Przez tego bloga chcemy udowodnić że nasze zachowanie się zmieniło. A  klasę można porównać do puzzli ponieważ każdy z osobna jest nudny ,a razem tworzymy jedną całość która pod każdym względem jest cudowną całością.Na temat przewodni wybraliśmy SMERFY!!!! Ponieważ każdy je zna. I nasza klasa jest BARDZO podobna do wioski smerfów. Ponieważ jak każdy wie w wiosce jest wesoło i w naszej klasie również jest wesoło. Każda osoba w klasie ma swoją kopie w wiosce smerfów np. Ja jestem Lalusiem (każdy wie dla czego) i Poetą bo z piórem tworze całość. Jako poeta opowiem wam historie poswatania owej wioski. (Uwaga!! Historia opiera się na faktach ale znacznie będzie odbiegać od oryginału)

Całkiem niedawno temu dokładnie 1 września 2011 roku w prywatnej szkole nr1 w Sosnowcu. Odbyła się tragedia.  Pewien spokojny nauczyciel czekał na swoją nową klasę podopiecznych. Cała klasa okazała się nienormalna była rozkapryszona  i wszystko co najgorsze . Więc nasz wychowawca uznał że ukaże nam swoją drugą postać (Papa Smerf) i wprowadzi nas do WIOSKI SMERFÓW. Jak pomyślał tak się stało. Wioska okazała się małą krainą w środku wielkiego lasu. My zmieniliśmy postać i byliśmy małymi niebieskimi stworzeniami z białymi czapkami i z ciągłym uśmiechem na twarzy. Nie ważne kim byliśmy przed spotkaniem naszego Wychowacy ważne kim jesteśmy teraz. Bo jesteśmy czymś niesamowitym. Gdyby bajka Smerfy była oparta na nas. "Smerfy" byłyby najlepszą bajką A papa Smerf i smerfiątka najlepszymi bohaterami. Gargamelowi udał by się jego plan ,ale ten plan nie byłby już taki zły. Wybraliśmy Smerfy bo każdy je kocha i powinniście też kochać nas  za nasz codzienny uśmiech i za optymizm. Uważacie że się kłócimy ,a podobno  "Kto się czubi ten się lubi" Więc jak kolwiek będziecie nas postrzegać my będziemy próbować żebyśmy byli lepsi i lepsi w waszych oczach.